Καλοκαίρι Χειμώνας
Light
Καλέστε μαςΚαλέστε μας +30 2267 032661

Άμφισσα

Η Άμφισσα βρίσκεται στο βόρειο μέρος του Κρισαίου Πεδίου, στους πρόποδες του βουνού Έλατος της Γκιώνας σε υψόμετρο 180 μέτραενώ ανατολικά της βρίσκεται ο Παρνασσός. Είναι τοποθετημένη Δυτικά της Αράχωβας (32 χλμ.), Ν.-ΝΔ. της Λαμίας (περίπου 72 χλμ. οδικά), Δ.-ΒΔ. της Λιβαδειάς (70 χλμ. μέσω Δεσφίνας) και των Δελφών, Α.-ΒΑ. της Ναυπάκτου (94 χλμ.), και Β.-ΒΔ. της Ιτέας (13 χλμ.). 

Παλιότερα, οι κάτοικοι ασχολούνταν με επαγγέλματα όπως η βυρσοδεψία, η κωδωνοποιΐα και η σχοινοποιΐα, για τα οποία η Άμφισσα ήταν γνωστή, ενώ σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι που ασχολούνται με αυτά. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της ασχολείται με την καλλιέργεια της ελιάς, αφού υπάρχει στην περιοχή τεράστια συνεχόμενη έκταση με ελιές, η οποία ονομάζεται "Κρισσαίο Πεδίο", όπου παράγονται οι φημισμένες "ελιές Αμφίσσης", και η οποία προστατεύεται ως μέρος του Δελφικού Τοπίου. 

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο οποίος αναφέρει πως «Άμφισσα ονομάσθη δια το όρεσινπεριέχεσθαι», η ονομασία της Άμφισσας προέρχεται από το ρήμα αμφιέννυμι, που σημαίνει 'περιβάλλω', επειδή η πόλη περιβάλλεται από βουνά (Γκιώνα και Παρνασσός). Κατά τη μυθολογία, η πόλη οφείλει το όνομά της στην Άμφισσα, κόρη του Μάκαρος, εγγονή του Αιόλου. Στις αρχές του 13ου αιώνα και με την έναρξη της Λατινοκρατίας στην Ελλάδα, η Άμφισσα μετονομάστηκε από τους Φράγκους κατακτητές σε LaSole και στα ελληνικά (τα) Σάλωνα. Για την προέλευση της ονομασίας Σάλωνα, η οποία διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος της Τουρκοκρατίας, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, η πόλη ξαναπήρε επίσημα το αρχαίο όνομα Άμφισσα το 1833. 


Panoramic view of Amfissa valley with lush greenery, rock hills, and the Gulf of Corinth in the distance

Κατά την επίσκεψή σας στην Άμφισσα μπορείτε να επισκεφθείτε: 

  • Το Κάστρο των Σαλώνων ή Κάστρο της Ωριάς - όπου βρισκόταν και η ακρόπολη της αρχαίας Άμφισσας από την οποία διατηρούνται λείψανα των αρχαίων Κυκλώπειων Τειχών - με λείψανα τριών ρυθμών δόμησης, ελληνικού, ρωμαϊκού και βυζαντινού, το οποίο είναι χτισμένο εν μέρει με αρχαίο υλικό με προσθήκες ελληνιστικές, βυζαντινές, φραγκικές, και στο οποίο σώζονται ο ελληνικός περίβολος, η εσωτερική πύλη, ο βυζαντινός Πύργος της Βασίλισσας και η Φράγκικη Εκκλησία. 
  • Ο Βυζαντινός Ναός του Σωτήρος, χτισμένος τον 11ο αιώνα σε απότομη πλαγιά, 3 χλμ. μακριά από την πόλη, με τοίχους από πωρόλιθο. 
  • Ο Μητροπολιτικός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο κέντρο της πόλης με τις περίφημες τοιχογραφίες του Σπύρου Παπαλουκά. 
  • Η παλιά συνοικία των βυρσοδεψών (ταμπάκικα), Χάρμαινα εκεί όπου βρίσκεται και δημοτική πινακοθήκη με ανθίβολα από τις τοιχογραφίες του προηγούμενου ναού και πάρα πολλά κτίρια της έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι "κτίριο της εποχής της Τουρκοκρατίας, γνωστό ως "Τουλασίδι", στη συνοικία XάρμεναΑμφίσσης, μαζί με την κρήνη της ίδιας εποχής που βρίσκεται δίπλα. Το μνημείο παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των "Ταμπάκικων", παραδοσιακών βυρσοδεψείων, που διατηρεί αναλλοίωτη τη μεσαιωνική παράδοση". 
  • Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας το οποίο στεγάζεται στο κτίριο όπου έγινε η Α΄ Εθνοσυνέλευση της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, με συλλογή αρχαίων και νέων νομισμάτωνπου αποτελεί δωρεά του Δρόσου Κραβαρτόγιαννου, ψηφιδωτά, τάφους, επιτύμβιες στήλες, επιγραφές και αντικείμενα από την εποχή του Χαλκού μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια, όλα ευρήματα της περιοχής, καθώς και ένα εντυπωσιακό άγαλμα της Περσεφόνης από το αρχαίο Κάλλιο που βρίσκεται στο νομό Φωκίδας. 
  • Τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Άμφισσας, 40.000 τόμων, που ιδρύθηκε το 1957 από τη Φοιτητική Ένωση Φωκέων, με σπάνια βιβλία. 

Και τέλος την  οικία Πανουργιά, δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα που βρίσκεται απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο και στην οποία στεγάζεται από τον Απρίλιο του 2019 το Μουσείο Ελληνικής Επανάστασης. 

Όσον αφορά τη Χάρμαινα, να τονιστεί ότι λειτουργεί πλήρως ένα από τα τελευταία εργαστήρια βυρσοδεψίας στη χώρα μας. 

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αρχιτεκτονική της πόλης με τα πολλά αρχοντικά λαϊκής τεχνοτροπίας και τα νεοκλασικά, απόδειξη του πλούτου μιας άλλης εποχής.